لویی بریل

لویی بریل چهارم ژانویه ۱۸۰۹ زاده شد و در پاریس رشد کرد. او که از همان اوان کودکی نابینا شده بود، بر خلاف معمول آن زمان که کمتر کسی به آموزش نابینایان توجه داشت، با بهره‌گیری از تلاش‌های پیشین، توانست خط عادی را به صورت برجسته بیاموزد و مانند هم ‌سالانش بخواند و بنویسد.

بریل در طول تحصیلات خود به این نتیجه رسید که خواندن و نوشتن به خط عادی برای نابینایان مشکل است. این بود که در تلاشی شبانه‌روزی، توانست در شانزده سالگی خطی اختراع کند که هم اکنون پایه‌ سواد صدها هزار نابینا در سراسر جهان است. بریل خط خود را بر پایه‌ اشکال مختلفی بنا کرده که از ترکیب ۱ تا ۶ نقطه تشکیل می‌شود. 
بدین ترتیب الفبای هر خطی، اعم از لاتین یا عربی یا چینی، با قرارداد های مشخص هر خط، کدگذاری می‌شود. مثلا ۵ نقطه که ۳ ضلع یک مستطیل را تشکیل می دهند، در خط فارسی صاد و در خط لاتین علامت «و» تجاری & را معنی می‌دهد.
دریغا که تا لویی بریل زنده بود، دست‌اندرکاران آموزش نابینایان خط او را معتبر نشمردند و تنها ۳۰ سال پس از مرگ او بود که اختراع بی‌مانندش در سراسر جهان به رسمیت شناخته شد.

ساموئل مورس

ساموئل فاینلی بریس مورس در ۲۷ آوریل ۱۷۹۱، در شهر چارلستون ایالت ماساچوست امریکا دیده به جهان گشود.
مورس این نقاش آمریکایی، مبتکر روشی برای انتقال پیام از طریق سیم با استفاده از یک کد با رمز خاص بود که اکنون کد مورس نامیده می شود. وی پس از مطالعه هنر در اروپا به کارهای علمی روی آورد و کشف کرد که اگر سیم حامل جریان الکتریکی به یک سوزن آهن ربایی لولادار نزدیک شود، سوزن حرکت می کند. به دنبال آن در سال 1832 میلادی دست به کار ساخت ماشینی به نام تلگراف شد تا بتواند به کمک همین روش پیام ها را از نقطه ای به نقطه دیگر ارسال کند و در سال 1837، اولین نمونه موفق این دستگاه را در نیویورک به نمایش گذاشت. 
در سال 1844، یک خط تلگراف به طول 64 کیلومتر احداث شد که بالتیمور را به واشنگتن ارتباط می داد. مورس دستگاهی ساخت که در آن وقتی جریان الکتریکی وصل می شد، یک آهن ربای الکتریکی را به کار می انداخت و باعث می شد تا یک مداد بر روی یک نوار کاغذی متحرک، علائمی را ثبت کند. جریان به طور مداوم به وسیله یک کلید فشاری قطع و وصل می شد و اطلاعات به شکل «پالس و نبود پالس» (رمز) انتقال می یافت.
این سلسله عناصر کوتاه و بلند که برای نشان دادن حروف، نقطه و کاراکترهای یک پیام معین به عنوان کد های مورس استفاده می‌ شدند، طولانی‌تر از هر سیستم رمزگذاری الکترونیکی دیگر، بیش از 160 سال مورد استفاده بوده است.
ساموئل مورس در 24 ماه می 1844 اولین پیام تلگرافی خود را از بالتیمور به واشنگتن با این مضمون مخابره کرد : خدا چی ساخته! 
ساموئل مورس در۲ آوریل ۱۸۷۲ در نیویورک جان به جهان آفرین تسلیم کرد. سایت گوگل در روز تولد این مرد بزرگ و به افتخار خدمات او، لوگوی اصلی سایت خود را با کد مورس نوشت.

جان لاجی برد

برد (1946-1881) یک مهندس اسکاتلندی بود. وی در سال 1924 میلادی موفق شد که برای اولین بار تصویر تلویزیونی را به وسیله امواج رادیویی انتقال دهد. او همچنین اولین فردی بود که توانست در سال 1928، تصویر تلویزیونی را به آن سوی اقیانوس اطلس بفرستد و در همان سال، تصاویر تلویزیونی رنگی را انتقال داد. اولین دستگاه تلویزیون برد در کارگاه زیر شیروانی او در «هاستینگز» انگلستان ساخته شد و شامل قطعات زیر بود : یک صندوق چای، یک قوطی بیسکوئیت، عدسی های جلویی تعدادی لامپ دوچرخه، تکه های چوب، سوزن های رفوگری، نخ، سیم، و موم یا لاک. یک دوربین ابتدایی، تصویر تار و مبهم یک صلیب را به دستگاه گیرنده ای که در آن سوی کارگاه قرار داشت، ارسال کرد .

با وجود بهبودهایی که برد در دستگاه خود به وجود آورد، «بنگاه پخش بریتانیا» در سال 1937، یک سیستم رقیب را که از لامپ پرتو کاتدی استفاده می کرد، برای پخش برنامه هایش انتخاب کرد .

· برد به عنوان پدر تلویزیون شناخته می شود .
· برد، اولین بار در سال 1923 به فکر ارسال تصویر به کمک امواج رادیویی افتاد. دستگاه تلویزیونی او که تصویر را به روش مکانیکی می پویید(اسکن می کرد)از نظر تجاری شکست خورد، اما او تا آخر عمرش آزمایش بر روی ارسال تصویر را ادامه داد .
برد، همواره برای تکمیل و بهبود دستگاه تلویزیونی خود تلاش می کرد. وی، قبل از جنگ جهانی دوم، تلویزیون با رنگ های طبیعی را به نمایش گذاشت و گفته می شود که درست قبل از مرگش، سیستمی برای تلویزیون استربوسکوپ یا برجسته نما ابداع کرد. او همچنین مخترع وسیله ای به نام «شب بین» بود که از آن برای دیدن در تاریکی استفاده می شد.

والتر بروخ

والتر بروخ مخترع سیستم پال در تاریخ دوم مارس 1908 در شهر نیو اشتات در آلمان غربی (سابق) به دنیا آمد. وی پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه وارد دانشکده فنی شد.
والتر بروخ در سال 1929 وارد دانشگاه شد. در زمان دانشجویی خود در یک اداره تحقیقاتی و طراحی متعلق به مجارستانی‌ها به نام Denes Von Miholy مشغول بکار شد. درست همان موقعی که اولین بار تلویزیون سیاه و سفید توسط بال نیپ کو در معرض نمایش گذارده شده بود، بروخ علاقه خود را نسبت به تلویزیون ابراز کرده و دنبال این رشته را گرفت. در سال 1935 به استخدام شرکت تلفن (AEG) در آمد و در قسمت طراحی و تحقیقات شروع بکار کرد.

از همان ابتدا بروخ سعی می‌کرد برنامه‌های تئوری خود را با آزمایشات و تحقیقات توام سازد. در این رشته چنان شایستگی از خود نشان داد که آقای پروفسور شورتر او را دستیار خود کرده و در قسمت آزمایشگاه و تحقیقات فیزیک فعالیت خود را شروع کرد.
بروخ در سال 1936 موفق به ساخت دوربینی به نام ایکونسکپ  شد و با همان دوربین شخصا از بازیهای المپیک 1936 فیلمبرداری کرد. در سال 1937 در نمایشگاه بین المللی پاریس دستگاه فیلمبرداری ایکونسکپ به نمایش گذاشته شد. در آن سال دستگاه او به عنوان اعجاب انگیزترین اختراع به مردم جهان معرفی شد.
در طی جنگ جهانی دوم، بروخ در برلین یک آزمایشگاه فیزیک جهت تحقیقات و طراحی با کمک مهندسین و محققین فیزیکدان شوروی سابق افتتاح کرد که این آزمایشگاه معروف به فیزیک الکترونیک بود. بعد از جنگ جهانی، یعنی در سال 1950 بروخ به کارخانه تلفن برگشت و دوباره کارش را در آنجا ادامه داد.
در سال 1960 بروخ آزمایشات خود را درباره تلویزیون رنگی آغاز کرد و در این راه از کوشش و تلاش مضایقه نکرد تا اینکه موفق شد این سیستم را که به نوبه خود بی نظیر بود به مردم جهان هدیه کند. این سیستم بخصوص از نظر نیازهای جغرافیایی و اقتصادی طراحی شده بود. او در سوم ژانویه 1963 یک برنامه رادیویی انجام داد و سیستم خود را به دنیا معرفی کرد. در 25 اگوست 1967 تصویر رنگی از جایی به جای دیگر پخش شد و این افتخار بزرگی بود که نصیب مردم آلمان شد. این تنها سیستم رنگی می‌باشد که بشر با اعتماد و اطمینان کامل آن را برای پخش تصاویر رنگی بکار برد. این مرد تمام موفقیتهای خود را زاییده تعلیم و تربیت جامعه خویش می‌دانست و معتقد بود که کشور او توانسته است او را در این راه یاری دهد و به موفقیت برساند. وی سیستم را به نام خود نامگذاری نکرد بلکه آن را پال نامید.
بروخ جوایز متعددی را از مرکز تحقیقات و آزمایشگاه الکترونیک کشورهای آمریکا و انگلستان دریافت کرده است. ولی بزرگترین جایزه بروخ گرفتن انگشتر زیمنس(جایزه بزرگ تکنیک) بود. این جایزه به او و ورنر فون بروان برای اختراع راکت V2 و راکت V4 تعلق گرفت.
آلمانیها بروخ را پدر تلویزیون نام نهاده‌اند.