پرنده ماهی یا ماهی پرنده نام خانواههای از ماهیهاست که از بیش از ۵۰ گونه تشکیل میگردد. ماهی پرنده در تمامی اقیانوسها بویژه در آبهای مناطق حارههای اقیانوس اطلس، اقیانوس آرام واقیانوس هند یافت میشوند.
چشمگیرترین ویژگی آنها بالههای به شکلی غیر طبیعی بزرگ آنها است که آنها را قادر میسازد که پرواز یا سرش کوتاهی بر فراز آبها داشته باشند و بتوانند از دست صیادنشان بگریزند.
در ماه می ۲۰۰۸ دستهای از شبکه تلویزیونی ان ایچ کی ژاپن موفق به فیلمبرداری یک ماهی پرنده در کنار جزیره یاکوشیمای ژاپن شدند که این پرواز ۴۵ ثانیه ادامه داشت.
سونامی، آبلرزه یا غریاله یکی از پدیدههای جغرافیایی است. غریاله به لرزش شدید آب دریا گفته میشود که در پی زمینلرزههای زیر دریا پدید میآید. آبی که به لرزه در آمده به شکل موجهای عظیم به کرانهها رسیده و ویرانی به بار میآورد. غریاله واژهٔ فارسی بومی برای این پدیده در استان بوشهر است و پدیدهٔ غریاله در کرانههای خلیج فارس نیز دارای پیشینه است. غریالهها معمولاً پس از یک زمینلرزه بزرگ (با حرکت رو به بالا)، فعالیت آتشفشانی زمینلغزه و یا برخورد شهابسنگها پدید میآیند. بسیاری از غریالهها در کرانههای ژاپن رخ میدهند و از اینرو واژه ژاپنی مربوط به این پدیده یعنی (津波 تسونامی) به زبان انگلیسی و از آن راه به بسیاری زبانهای دیگر نیز راه یافته است.
پس از غریالهها معمولاً گسلهای بزرگی در بستر دریاها پدید میآیند. سرعت موجهای آبلرزهای گاه به بیش از ۸۰۰ کیلومتر در ساعت میرسد. غریالهٔ سال ۱۷۸۸ لیسبون (پرتغال) با موجهایی به بلندی حدود ۱۸ متر به شهر هجوم برد و ساکنان آن شهر را در کام خویش به هلاکت رساند. یکی از بزرگترین غریالهها که در سال ۲۰۰۴ میلادی در نزدیکی سوماترای اندونزی روی داد باعث ویرانی عظیم و کشته شدن پیرامون ۱۰۰ هزار تن در جنوب آسیا شد.
در کتابهای تاریخ آمده که بندر بزرگ و پهناور سیراف در جنوب ایران تا سده چهارم هجری و عصر دیلمیان بندری آباد و پر رونق بوده و ناگهان بر اثر زلزلهای قسمت بزرگی از شهر به زیر آب رفته که آثار آن هنوز هم مورد توجه باستان شناسان ایرانی وخارجی است. آیا غریاله سیراف را ویران کرد و به زیر آب برد پاسخ این سؤال را باید در پژوهشهای آینده یافت.
در ۱۷ ژوئن سال ۹۸۷ میلادی ( ۲۷ خرداد ۳۵۷ شمسی ) و چهل سال بعد، گزارشهایی وجود دارند که امکان دارد مربوط به وقوع این پدیده در شهر سیراف باشند.
بوفالوی آمریکایی (به انگلیسی: American bison) نوعی گاو وحشی بومی قاره آمریکای شمالی است. این جانور از سردههای بیزون به شمار میرود.
بوفالوی آمریکایی حیوانیست که بیشتر در طول روز به فعالیت میپردازد. پوست این حیوان خصوصاً در نواحی گردن و بالاتنه پوشیده از پشمی پرپشت و قهوهای رنگ است، که در فصل سرما انبوه تر و همچنین تیره تر میگردد. طول بدن این جانور ۲،۴۰متر (ماده) تا ۳،۸۰ متر (نر) بوده، گردانی بیار کوتاه و سر مخروطی شکلی با شاخهایی بلند دارد که معمولاً با ریشی انبوه پوشیده شده است. وزن گاومیش نر بالغ بر ۹۰۰ کیلو میشود، که حدوداً دوبرابر وزن گاومیش ماده است. به همین دلیل از این جانور به عنوان بزرگترین پستاندار آمریکایی شمالی یاد می شود. در هنگام دفاع و مبارزه برای تعیین رده در درون گله گاومیش نر از شاخهای بلند و منحنی شکلش به عنوان یک سمبل قدرت بهره می برد. غذای اصلی این حیوان گیاهخور رستنیها (علف، چمن، خزه و سایر گیاهان) می باشند. با وجود وزن سنگین سرعت این جانور در هنگام دویدن به ۵۰ کیلومتر در ساعت میرسد. علاوه بر این می تواند در آب نیز به خوبی شنا کند. زمان جفتگیری گاومیشها نیمه دوم تابستان بوده و دوره برداری ۲۸۵ روز است. طول عمر گاومیش در آزادی (حیاط وحش) ۱۵ سال و در اسارت حدود ۲۵ سال میباشد.
بوفالوی آمریکایی امروزه پرچم ایالت وایومینگ را زینت میدهد.
در قرن نوزدهم این نوع حیوان را تا سرحد انقراض رساندند.
ابرهای سیروس به طور کلی به ابرهایی گفته میشود که غالباً نازک بوده و به صورت پر مانند و سفید رنگ و شفاف دیده میشوند و ارتفاع نسبتاً زیادی از سطح زمین دارند. گاهی اوقات این ابرها به حدی گسترده هستند که از یکدیگر قابل تشخیص نیستند. ابرهای سیروس حدود ۳۰٪ از ابرهای زمین را تشکیل میدهند. این ابرها با عبور دادن نور خورشید از فضا و اجازه ندادن به انعکاس امواج مادون قرمز باعث ایجاد اثر گلخانهای در سطح زمین میشوند.
هیدروژن یا آبزا، یک عنصر شیمیایی در جدول تناوبی است که با حرف H و عدد اتمی ۱ نشان داده شده است. هیدروژن عنصری بی رنگ، بی بو، غیر فلز، یک ظرفیتی و گازی دو اتمی، با خاصیت شعله وری فوق العاده بالا است. هیدروژن سبکترین و فراوانترین عنصر در جهان بوده و در آب و نیز در تمامی ترکیبات آلی و موجودات زنده یافت میشود. هیدرژن قابلیت واکنش شیمیایی با بیشتر عناصر را دارد. ستارگان در توالی اصلی خود به وفور از هیدروژن در حالت پلاسمایی تشکیل شده اند. این عنصر در تولید آمونیاک، بهعنوان یک گاز بالا برنده، یک سوخت جایگزین و اخیرا بهعنوان منبع انرژی مورد استفاده پیلهای سوختی قرار میگیرد.
در آزمایشگاه، از واکنش اسیدها بر فلزهایی مثل روی، بدست میآید. اما برای تولید در حجم زیاد از الکترولیز آب که معمولترین روش است، استفاده میشود. اکنون دانشمندان سعی دارند تا روشهای جدیدی را بوجود آوردند که از جلبکهای سبز برای تولید هیدروژن استفاده نمایند....
فواره گدازه به حادثهای طبیعی میگویند که در آن گدازه با فشار از مخرج یک کوه آتشفشان به بیرون پرت میشود. ارتفاع این فوارهها ممکن است به ۵۰۰ متر هم برسد. این حادثه به طور معمول در فورانهای هاوائی دیده میشود.
فواره گدازه به ارتفاع ۱۰ متر در هاوائی، ایالات متحده